فراوانی ترومبوسیتوپنی و عوامل خطر آن در نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان ولیعصر

چکیده سابقه و هدف فراوانی ترومبوسیتوپنی در نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان و مخصوصا" نوزادان نارس، شایع‌تر از جمعیت عمومی است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی و عوامل خطر ترومبوسیتوپنی در نوزادان بستری در NICU انجام شد. مواد و روش‌ها در یک مطالعه مقطعی و توصیفی ـ تحلیلی، پرونده کلیه نوزادان بستری درNICU بیمارستان ولیعصر طی سال 1383(شامل 201 پرونده) بررسی شد. نوزادانی که پلاکت کمتر از /mm3 150000 داشتند انتخاب شده و سپس اطلاعات لازم ثبت و توسط آزمون‌های فیشر و کای‌دو و نرم‌افزار 15 SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها 79 نفر(3/39%) مبتلا به ترومبوسیتوپنی بودند. فراوانی ترومبوسیتوپنی با جنسیت بیماران ارتباط معنی‌داری نداشت. در نوزادان دچار ترومبوسیتوپنی، متوسط سن حاملگی 7/3 ± 32 هفته، متوسط وزن تولد 932 ± 1888 گرم و در نوزادان با شمارش پلاکت نرمال به ترتیب 4/3 ± 34 هفته و 820 ± 2366 گرم بود. متوسط سن و وزن زمان تولد در نوزادان دچار ترومبوسیتوپنی به طور معنی‌داری پایین‌تر از نوزادان با پلاکت طبیعی بود. بیشترین محل خونریزی در بیماران دچار ترومبوسیتوپنی، خونریزی داخل مغزی بود(37%). نتیجه گیری با توجه به شیوع بالای ترومبوسیتوپنی در نوزادان بستری در NICU ، شناخت فاکتورهای خطر عامل آن مانند وزن کم زمان تولد، نارسی، مصرف برخی داروها مانند هپارین و جنتامایسین در نوزاد و نیز خونریزی داخل بطن‌های مغزی به عنوان شایع‌ترین علامت بالینی، بهتر است در تمام بستری‌شدگان NICU با خونریزی جمجمه مد نظر بوده و در مصرف روتین هپارین و جنتامایسین جانب احتیاط رعایت شود. کلمات کلیدی: ترومبوسیتوپنی، نوزاد، پلاکت‌ها